Τις προαλλες που ημουν στο μετρο (Λωζανη) ξαφνικα μια κυρια απο πισω μου, γυρω στα 65 θα την εκανα, φωναζει: 'Παρακαλω μπορω να εχω την προσοχη σας;'
Και αρχιζει να διαβαζει ενα ποιημα απο ενα κομματι χαρτι, ετσι μεσα στο μετρο και στην βαβουρα.
Δεν ακουγα καλα τι ελεγε αλλα προσπαθησα να τεντωσω τα αυτια μου - ηταν δυσκολο γιατι οι μισοι επιβατες συνεχιζαν να μιλανε και οι αλλοι μισοι συνεχιζαν να μιλανε πιο δυνατα απο πριν, μαλλον για να μην την ακουνε και ερχονται στη δυσκολη θεση να της δωσουν την προσοχη τους (αφου προφανεστατα επροκειτο για τρελη).
Εμενα πολυ μου αρεσε παντως αυτη η πρωτοβουλια γιατι ειχα μια σκατομερα, και ηταν μια ευχαριστη εκπληξη να ακουω ποιηση γυρνωντας σπιτι, ειδικα απο μια γιαγια που φαινοταν να το γουσταρει παρα πολυ αφου ουτε κομπλαριστηκε καθολου οταν δεν της δωσαν την σημασια που της επρεπε.
Μετα το λογο πηρε ενας νεαρος που απηγγειλε τα δικα του και μας μοιρασε τις καρτουλες της οργανωσης τους - μαζευονται συχνα σε εναν χωρο/μπαρ και οποιος θελει ανεβαινει στη σκηνη και απαγγελει.
Υπαρχουν και ρομαντικοι Ελβετοι λοιπον.
ps: Η αντιδραση ενος 17χρονου σε μια φιλη του βγαινοντας απτο μετρο στην ιδια σταση με μενα: 'Την ειδες την γρια πως φωναζε;; Χαχα εξαιρετικο φιλε μου, εξαιρετικο'.
No comments:
Post a Comment