Wednesday

φυλλα

Ξερετε τι παθαινω;; Καθε φορα που βλεπω τα τελεια χρωματα της φυσης εδω σκεφτομαι οτι αυριο θα ναι λιιιιγο ξεθωριασμενα και στεναχωριεμαι...μετα θυμαμαι οτι πρεπει να ζω τη στιγμη, οποτε συγκεντρωνομαι στο ομορφο θεαμα και παρηγοριεμαι!

Προσπαθω να βγαινω για τρεξιμο οσο πιο συχνα μπορω ακομα κι αν κανει κρυο απλα για να χαρω λιγη ομορφια. Και ειναι τοσο ευκολο να ανοιξεις την καρδια σου σε αυτου του ειδους την ομορφια, ειναι ΓΥΡΩ ΜΑΣ και εμεις την προσπερναμε (κυριολεκτικα και μεταφορικα). Εννιοτε δε, την ποδοπατουμε (πχ τα πεσμενα πορτοκαλια-κιτρινα-κοκκινα φυλλα που συνθετουν εναν τοσο τελειο καμβα αν τα δεις και δεν τα πατησεις γιατι βιαζεσαι).

Βλεπω στο πανεπιστημιο παιδια που κολλανε τη μουρη τους απτις 7μιση το πρωι στο λαπτοπ (και αυτοι ειναι που παιρνουν τους μεγαλυτερους βαθμους φυσικα)....και μπερδευομαι!Για να πετυχω στη ζωη μου συμφωνα με τα δεδομενα της κοινωνιας-βιομηχανιας-πανεπιστημιων πρεπει να αποκηρυξω τον κοσμο γυρω μου;;

Μου ρθε στη μνημη ενα σκηνικο στο Λονδινο το καλοκαιρι, κοντα στην Tate Modern. Καθομασταν και τρωγαμε σε ενα εστιατοριο και ο Ερρικος ακουσε ενα ακορντεον να παιζει, και πηγε να δει απο που ερχεται. Μετα απο λιγη ωρα πηγα και γω, και ειδαμε εναν τυπα που επαιζε για την παρτη του σε μια στροφη του δρομου. Καθισαμε κατω και τον ακουγαμε.
Μαντεψτε ποιοι ανθρωποι του διναν σημασια και χρηματα...και ποιοι κουστουματοι καλοντυμενοι ουτε καν τον κοιταζαν, σαν να μην εκανε ηχο με το ακορντεον.

Οριστε και ενα φυλλο απο το δρομο μου (πριν πεσει στο πεζοδρομιο και καταπατηθει!)

leaf

Sunday

Able Parris

Σπανια κανω 2 ποστ στην ιδια μερα, αλλα επρεπε να προωθησω αυτο το εύρημα!
Γραφιστας ο κυριος:





Βρειτε τον εδω!

Μεχρι που φτανει ενας ανθρωπος;

Ο καθηγητης που δινει μια τελευταια διαλεξη στο πανεπιστημιο - οχι επειδη πηρε μεταθεση αλλα επειδη..πεθαινει.


Ο χορευτης με την μυικη ατροφία:


Για να μην αναφερω τους 33 μεταλωρυχους που ειναι και επικαιρο.











Δε θελω να γινομαι γραφικη, αλλα υπαρχουν πολλα πραματα γυρω μας που μπορουν να μας εμπνευσουν, αν τα αφησουμε.

Thursday

μυστηριο(ς)

"Me gusta tu misterio"

Αυτό ακριβώς.

Wednesday

αλλαγες

Περναω μια φαση περισυλλογης θαρρω αυτη την εποχη.
Ανακαλυψα οτι ειναι τελειο να αλλαζεις συνηθειες και να δοκιμαζεις καινουρια πραματα...

Επισης τραβηξα μια φωτογραφια της προαλλες που νομιζω θα γινει απο τις αγαπημενες μου - επρεπε να σασταν εκεινη τη στιγμη μπροστα να βλεπατε αυτο το υπεροχο σκηνικο. 
Δεν ηξερα πως να τους βγαλω χωρις να με καταλαβουν, μια παριστανα οτι εβγαζα το κτιριο απο πισω και αλλη δοκιμασα να τους βγαλω 'τυφλα' αλλα δυστυχως βγηκε πολυ φλου καθως καθοντουσαν στη σκια.
Οπως και να χει εκεινη τη στιγμη ενιωσα οτι απλα επρεπε να πατησω το κλειστρο.
Τελειο συναισθημα...


Sunday

Edward Hopper

Μολις γυρισα απο μια πολυ μεγαλη (και ωραια!) εκθεση για τα εργα του.
Εχω να πω οτι δεν τον ηξερα, αλλα μου αρεσε παρα πολυ, γιατι ειχε μια απιστευτη "οξυτητα" και διαυγεια στην συνθεση της καθε εικονας.
Με αλλα λογια τα εργα του ηταν σαν φωτογραφιες, υπεροχα καδραρισμενα. Μονο που μεσα εστηνε ο,τι ηθελε!Πολυ ενδιαφερον δηλαδη. 





(^ το αγαπημενο μου)


Γενικα ειχε μια μανια με το να "παρατηρει" τους ανθρωπους, και ειδικα τους θεατες στους κινηματογραφους! (πολυ ενδιαφερον αυτο, και γω το χω σκεφτει να το κανω, αλλα για να τους φωτογραφιζω).

Γενικα νομιζω οτι μου αρεσε τοσο επειδη ειχε πολυ εντονη την υποσταση του φωτογραφου (ή ετσι μου φανηκε τουλαχιστον)

Τι ωραια που ειναι η Τεχνη!