On the road

Ο Κερουακ γραφει: 

« Τοτε πηγαιναν χορευοντας μεσα στους δρομους σαν τρελοι, και σερνομουν απο πισω τους οπως κανω σ'ολη μου τη ζωη για ανθρωπους που μ'ενδιαφερουν, γιατι οι μονοι ανθρωποι που υπαρχουν για μενα ειναι οι τρελοι, αυτοι που ειναι τρελοι για ζωη, τρελοι για κουβεντα, τρελοι να σωθουν, αλλα που καιγονται, καιγονται, ομοιοι με τις κιτρινες μυθικες φωτιες των ρωμαικων πυρσων, εκπυρσοκροτωντας σαν πυροτεχνηματα αναμεσα στα αστρα και, στη μεση, βλεπουμε το μπλε φως του πυρηνα τους να σκαει και ο καθενας να λεει "Αααα!"»

Μετα απο πολυ καιρο βρηκα λογια σε βιβλιο που με προκαλουν και με συγκινουν (μετα το Catcher in the Rye και την αυτοβιογραφια του Bob Dylan).

Το οτι νιωθω να μη με χωραει ο τοπος ειναι καλο ή κακο;