Thursday

να μπορουσα στα συννεφα να χα εγω ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΟΟΟΟΟ

Μολις μου ηρθε αυτο το τραγουδι στο μυαλο και το βρισκω πολυ πολυ ταιριαστο.

Αυτο το καλοκαιρι ειναι αρκετα περιεργο βρισκω. Διατηρω ομως την πεποιθηση οτι θα γινει ξεχωριστο.

Προς το παρον εχω να πω οτι θελω να παω σινεμα αλλα δε βρισκω ταινιες. Μεγαλος εκνευρισμος!
Μου ρθε η σκεψη να πηδηξω μεσα στο θερινο κοντα στο σπιτι τα ξημερωματα που δεν θα χει κανενα και να κατσω να ευχαριστηθω τη λευκη οθονη και τις πανινες καρεκλιτσες και τα γιασεμια.

Επισης ανακαλυψα κατι: Δεν ειμαι ανθρωπος του καμπινγκ. Οι φιλοι μου καταβαλλουν φιλοτιμες προσπαθειες και το εκτιμω, αλλα νομιζω οτι απλα δεν με συγκινει το θεμα. Αγυριστο κεφαλι.

Θελω να κανω απεξαρτηση απο πραματα που εχουν κουμπια (μια πολυ καλη ιδεα που διαβασα σε ενα αλλο blog!) εκτος απο τα κουμπια των φωτογραφικων μηχανων φυσικα. Αλλα τα κουμπια του κινητου δυστυχως δεν τα γλιτωνω...damn.

Αν η ελλειψη βενζινης με εμποδισει να παω στο πιο αγαπημενο μου μερος στο κοσμο (τη Παρο), θα με δειτε στις ειδησεις, γιατι θα παω κολυμπωντας απο τη Θεσσαλονικη. Η σε μια βαρκα σαν τη Μανταλενα, που ηταν και Παριανη.

Τελος, νιωθω εναν αερα αλλαγης να με φυσαει καταμουτρα ... ε και αυτο ειναι το πιο ωραιο.