Χιονια στο καμπαναριο

Σχεδον κυριολεκτικα καμπαναριο (ειναι βασικα ρολοι που ομως χτυπαει ντιν νταν και την ωρα) σημερα στη Λωζανη και ειναι ομολογουμενως τελεια. 

Γραφω αυτο το ποστ κοιτωντας το παραθυρο και οχι το λαπτοπ αρα δεν ξερω και πολυ τι γραφω. Το ιδιο εκανα και με τις υποχρεωσεις μου για τη σχολη, με αποτελεσμα να μην ξερω και πολυ τι εχω διαβασει. 

Νομιζω οτι εχω υπνωτιστει απτις νιφαδες για να πω την αληθεια....(κοιταω προς τα πανω ετσι οπως πεφτουν)

Το soundtrack της ημερας ειναι Sinatra και Nat King Cole (ειπα να αποφυγω τα κλασσικα χριστουγεννιατικα γιατι θα μουν πολυ κλασσικουρα).

Θεε μου, νομιζω οτι μεγαλωνω...αντι να θελω να βουτηξω μεσα στο χιονι καθομαι και το θαυμαζω ποσο ομορφο ειναι ετσι οπως το ριχνει η φυση και η τυχη. 

Καθε φορα που βλεπω μια ομορφια της φυσης (σχεδον καθε μερα) μου ερχονται στο μυαλο σκηνες απο το Into the wild. Να παρει!Αυτη η ταινια νομιζω δεν θα με αφησει ποτε ησυχη. 

Ε λοιπον, νιωθω οτι κατι μου λειπει αυτη τη στιγμη. Και μολις μελαγχολησα.