Η εξομολόγηση μιας τελείας

"Εσύ δεν ξεκουράζεσαι ποτέ;; Μείνε λίγο μεσαστα άνθη μου, να αρωματιστείς, να ξαποστάσεις",
ειπε η κερασιά στον άνεμο.
"Εχω υποχρέωση στην ελευθερία μου
και δεν μπορώ. Θέλω, μα δε μπορώ".
"Δηλαδή εισαι κι εσύ ενας σκλάβος
της ελευθερίας σου;"
"Είμαι!"






Λουδοβίκος των Ανωγείων - "Η εξομολόγηση μιας τελείας"
(Εκδοσεις ΑΑ Λιβάνη)




Οι τελευταια στιχοι, ειναι κι ευχή και κατάρα. Ευτυχώς/δυστυχώς;;;