Συνεχίζω εκει που το άφησα την προηγούμενη φορά...δηλαδή στον Μάνο. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα μάλλον είμαι τρελή που προσπαθώ να τον χωρέσω μέσα σε κάποια ποστς σε ενα blog (μερικοί ίσως θα γελουσαν με αυτη μου την προσπαθεια!) αλλά ασε τον τρελό στη τρέλα του δεν λένε?Πολύ ωραία λοιπόν...προχωρω ακαθεκτη.
Φυσικα δεν θα επιχειρησω να μιλησω για όλα του τα έργα, γιατι η δισκογραφια του ειναι ΤΕΡΑΑΑΣΤΙΑ, καθως εγραφε για θεατρικες παραστασεις, για ταινιες, για οπερες, μπαλετα, εκανε συνεργασιες με τραγουδιστες κλπ..Οποτε ειναι ανωφελο να κριτικαρω το έργο του αναλυτικα..Εγω μονο θελω να μοιραστω μαζι σας τα καλυτερα κατα τη γνωμη μου "στιγμιότυπα" του Μανου, είτε αυτό ειναι μουσική, είτε κείμενα είτε συνεντευξεις.
Αρχιζω απ'τη Λιλιπουπολη. Αν και τα τραγουδια δεν ήταν ολα του Χατζιδακι, αυτο δεν αλλαζει τίποτα..Η Λιλιπούπολη ήταν δική του δημιουργία. Οπως λοιπόν και πολλοί στην ηλικία μου ετσι και εγώ μεγάλωσα με τη Λιλιπουπολη..τη Ροζα Ροζαλία, την καφε αρκουδα και το χοντρο μπιζελι (που ηταν απτους αγαπημενους μου χαρακτηρες και οι δυο!), τη κινεζα... Πραγματικα αναρωτιεμαι ΠΩΣ μπορει αυτη η μουσικη να μενει τοσο εντονα χαραγμενη στις μνημες τετραχρονων και πενταχρονων...Αν μου λεγαν να χαρακτηρισω με μουσικη τα παιδικα μου χρονια, μονο η Λιλιπουπολη θα μου ερχοταν στο μυαλο. (Ισως φταινε και οι γονεις μου, καθε φορα που πηγαιναμε ταξιδι τσουπ η κασετα στο κασετοφωνο του αυτοκινητου:p)
Περα απτα συναισθηματα που τρεφω για τη Λιλιπουπολη (πρεπει να αναφερω οτι τωρα που "μεγαλωσα" δεν αντεχω να τα ακουσω ολα τα τραγουδια..συγκινουμαι!) πρεπει κανεις να ξερει το τι ΗΤΑΝ η Λιλιπουπολη..και μας το εξηγει εδω ο Μανος:
"γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μία, του Τρίτου Προγράμματος, και από την άλλη μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο που συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο και δούλεψαν ελεύθερα, με κέφι, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί η αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού Τύπου που χαρακτήρισε τη "Λιλιπούπολη"... κομμουνιστική. Ισως γιατί πρώτη φορά κάποιοι μιλούσαν στα παιδιά υπεύθυνα με καθαρή ποιητική γλώσσα. Θίγοντας (με τον τρόπο αυτόν) θέματα που βασανίζουν και πονάνε τον τόπο και όχι ως εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι που συμπεριφέρονται στα παιδιά λες και αποτείνονται σε υπανάπτυκτους και ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα και γλώσσα απονεκρωμένη και συμβατική. "
Πιάνομαι απο αυτο το κειμενο, και κάνω σκεψεις για την προσωπικοτητα του..(μη ψαχνετε μια συνοχη σε αυτο το ποστ, δεν υπαρχει )
Ηταν λοιπον ενας ανθρωπος που δεν φοβοταν να μιλησει και να πει τι σκεφτοταν. Ενα ανθρωπος βαθια κυνικος και προβληματισμενος, που ποτε δεν σταματησε να δημιουργει και να αμφισβητει. Παραθετω ενα αποσπασμα μιας συνεντευξης του:
"Τα ονειρα, ειναι μια μορφη αγνοιας". Πολυ ενδιαφερουσα αποψη. Σε αυτη τη φαση που βρισκομαι
θα αναγκαστω να διαφωνησω..αλλα νομιζω οτι εχει δικιο. (Δυστυχως?)
Παραθετω ενα ακομα κειμενο του, αποσπασμα
απτο βιβλιο του "Τα σχόλια του Τριτου" (ειναι κάποια κείμενα-σκέψεις που εκφωνουσε ο ιδιος οταν
ήταν διευθυντης του Τριτου Προγραμματος)
"Ο ΛΑΧΕΙΟΠΩΛΗΣ Τ΄ΟΥΡΑΝΟΥ
...Σηκώθηκα απ΄ το πιάνο και πλησιάζω τον καθρέφτη. Ήμουνα ξαναμμένος. Είδα το είδωλό μου να κρατά φτερά του παγωνιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ΄ Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε ξωτικά κι αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Βάση ρευστή για δημιουργία. Κι αποφασίζω ευθύς την πιο μεγάλη μου πράξη. Σκόρπισα τα λαχεία μου στους γαλαξίες και στο άπειρο. Έτσι δεν θά ΄ναι δυνατό κανείς να ξαναδημιουργήσει, να πράξει το καλό - που λεν - ή το κακό. Σπατάλη η απόφασή μου, μα ο κόσμος πάει για να χαθεί.Το λεω για να τ΄ ακούν οι νέοι, και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί, όπου μπορέσουν κι όπου βρουν. Να μην τ΄ αφήσουν κέρδος στους πολλούς. Έτσι τουλάχιστον, θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται. Ποιους; Εμάς, τους ποιητές. Μια και δεν είναι δυνατό να μας εντάξουν στα συρτάρια τους, σ΄ ό,τι μπορούν να ελέγξουνε και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας να δεχτούμε φάκελο, κατάταξη, τάξη κι αριθμό. Τους φοβερίζει η άρνησή μας να ενταχθούμε στις ομάδες αυτών που όταν κοιμούνται, τα χέρια τους είναι από μέσα ή απ΄ έξω από το πάπλωμα. Γιατί τα χέρια τα δικά μας την ώρα του ύπνου, ζωγραφίζουν ελεύθερα τους ανέμους, με χρώματα και με σχηματισμούς πτηνών, και μας τοποθετούν παντοτινά μες στους αιώνες, με την αθάνατη κι ερωτική μορφή του Λαχειοπώλη τ΄ Ουρανού."
Ειναι παραξενο, αλλα απ'οσο εχω διαβασει για τον Χατζιδακι ως ανθρωπο, ηταν καποιος που
παταγε γερα πανω στη Γη..Ρεαλιστης,κυνικος οπως ειπα,αδιαφορος για τη δοξα, και τολμω
να πω με μια βαθεια πικρια και μελαγχολια μεσα του..
Δεν νομιζω οτι ηταν ευτυχισμενος ανθρωπος ο Μανος. O ιδιος που και που στα γραπτά του το
ομολογει, αποδιδοντας την προβληματικη του προσωπικοτητα στα παιδικα του βιωματα.
Ειρωνια. Ισως αυτη ειναι το αντιτιμο που επρεπε να πληρωσει για να μεινει στις μνημες μας
και στις συνειδησεις μας ετσι ως εχει...
Ακομα ενα βιντεο!!Το πιο ωραιο κατα τη γνωμη μου...
Μα δεν μπορω να μη βυθιζομαι στη μαυρη απελπισια οταν βλεπω αυτο το βιντεο, και μετα
βλεπω και το τι κυκλοφορει στην Ελλαδα..τι θεωρειται μουσικη απο πολλους..
Αλλαζω παλι θεμα..θελω να εκφρασω μια επιθυμια μου: θα θελα ΠΑΡΑ πολυ, μα ΠΑΡΑ πολυ,
να χα γεννηθει τοτε, πριν απο 50-60 χρονια και να μπορουσα να ζησω ολη αυτη τη χρυση εποχη της ελληνικης
Tεχνης.
Με το Μανο, τον Χορν, τη Μελινα, τον Γκατσο (ο Μανος του χρωσταει πολλα για τους μοναδικους
του στιχους) τον Ελυτη, τον Σεφερη..Πραγματικα ειχε συνεργαστει με ΟΛΟΥΣ τους θρυλους της εποχης..
εγραφε τη μουσικη για τις παραστασεις της Κοτοπουλη, του Χορν, του Κουν, για τις ταινιες του Dassin (οπου
βραβευτηκε και με το Oscar, ενταξει μπορει να μη σημαινει και πολλα για τους Ελληνες αυτο,
αλλα ειναι μια αναγνωριση).
Πω..τεραστιο ποστ. Με συγχωρειτε!Αλλα δεν γινοταν να μην επεκταθω..Πιστευω οτι ο Χατζιδακις
ηταν κατι μοναδικο για τον ελληνικο πολιτισμο..Μονο αυτος μπορεσε να ενωσει το ορχηστρικο, με το
ρεμπετικο, με το δυτικο στυλ μουσικης, με το ανατολιτικο..Και να μας κολακευει τοσο βαθια, να βγαζει
τοσο βαθια συναισθηματα..να λυτρωνει. Να εχει κρυμμενη την Ελλαδα μεσα σε ενα τραγουδι..να σαι κανει
να πιστευεις οτι εχεις περπατησει στη Γειτονια των Αγγελων,ή οτι εχεις γνωρισει τον Κυρ Αντωνη..ολα τοσο
βαθια ελληνικα και βαθια ποιητικα.
ΥΓ: Ουφφφ!Το επομενο ποστ δεν θα ναι τοσο μεγαλο..μια και αυριο αρχιζω εξεταστικη δεν ηθελα
να χασω τον ειρμο μου με τον Μανο..οποτε απ'το επομενο ποστ θα ανοιξω καινουριο θεμα!
