Ειναι 22.44 και μολις γυρισα απο το πανεπιστημιο. Ημουν εκει κατι παραπανω απο 12 ωρες προσπαθωντας να τελειωσω ενα προτζεκτ, το οποιο μου βγαζει την ψυχη..ειναι ενα προτζεκτ πληροφορικης.
Επεξηγηση: ΜΙΣΩ την πληροφορικη. Την ΜΙΣΩ.
Και με μισει και αυτη, και μια χαρα τα χαμε βολεψει μεχρι που ηρθε η στιγμη του προτζεκτ...
Και ερωτωμαι: Ως ποτε θα κανουμε πραματα που δεν μας αρεσουν;; (επειδη η απαντηση που ολοι εχετε στο μυαλο σας ειναι "μεχρι να πεθανουμε μαλλον" μη μου τι δωσετε, προτιμω να ζω στην αγνοια).
Οχι σοβαρα τωρα, γιατι να καθομαι να αγχωνομαι και να αγωνιω και να κουραζομαι για κατι που γραφω στα ******* μου;; Γιατι δεν γινεται να μας αρεσουν ολα θα μου πειτε. ΝΑΙ, αλλα γιατι να μη γινεται;; (Η συζητηση αυτη με τον εαυτο μου ποτε δεν καταληγει καπου, σας προειδοποιω). Γιατι δηλαδη να μη μπορω να διαλεξω μια πανεπιστημιακη σχολη που να μου αρεσουν ΟΛΑ τα μαθηματα να παρει ο διαολος;;
Η ερωτηση που θετω μπορει να επεκταθει και σε οοολους τους τομεις της ζωης μας, πχ
"γιατι να μην μπορω να τους παρατησω ολους και να παω να ζησω στην Ουρουγουαη;" ή "γιατι να πρεπει να μιλησω σε αυτον οταν τον βλεπω στον δρομο;" ή "γιατι να ΜΗ μπορω να φυγω και να πεταξω τα κινητα χωρις να με ψαχνουν 100000 ατομα; "
Οι ερωτησεις αυτες με απασχολουν καιρο τωρα ειναι η αληθεια, και κατα βαθος ξερω γιατι δεν μπορω να τα κανω ολα αυτα (ή μαλλον ξερω τι συνεπειες θα πρεπει να υποστω αν τα κανω ολα αυτα που περιγραφω).
Αλλα τι να κανω που ετυχε να βρεθει στα χερια μου ενα βιβλιο φιλοσοφιας, του Κικερωνα. Ο Κικερωνας λοιπον αναρωτιοταν, πότε ενας ανθρωπος ειναι ευτυχισμενος. Μου το κολλησε αυτο το πραμα στο μυαλο σαν τσιχλα και δεν βγαινει. Και οσο το προτζεκτ με περιμενει και οσο δεν μπορω να το τελειωσω, θα μενει εκει κολλημενη.
Η απαντηση στα παραπανω νομιζω οτι ειναι η εξης: η ευτυχια ΜΑΣ πολλες φορες δεν εγκειται μονο στο να περναμε ΕΜΕΙΣ καλα, αλλα να περνανε και ΑΛΛΟΙ καλα. Οσο το πιστευω αυτο...δεν μπορω πχ να σηκωθω και να φυγω για την Ουρουγουαη.
Αλλα...(γαμωτο παντα υπαρχει ενα αλλα) στην τελικη δικη μου δεν ειναι η ζωη;; Γιατι να μην κανω ο,τι θελω;!;!;!;;;!;!!!!!;!;;;!;
(οπως βλεπετε δεν βγαινει νοημα. Σας ειχα προειδοποιησει!) :P
Bonus points για οποιον με διαβασε μεχρι τελους:
baby σε παραπέμπω σε αυτό το post μου http://blog.velvetnut.com/?p=44
ReplyDeleteααααακριβως.
ReplyDeleteΚοιτα για να λεμε αληθειες ομως..ειναι το πιο δυσκολο εγχειρημα του κοσμου αυτο που θελουμε να κανουμε!
Και μας κοβω λιγο κοτες προς το παρον...
καλημέρα!!!
ReplyDeleteσου εγραψα και πριν αλλά παει χαθηκε το σχόλιο, δεν ξερω γιατί.
Σου έγραφα, περίπου, ότι δεν ξερω πώς ακριβώς να στο πω, ούτε πώς ακριβώς γίνεται αλλα μου έχει συμβεί πολλες πολλές φορές στη ζωή μου πραγματα που έλεγα ότι δεν με ενδιαφερουν καθόλου να με πανε σε αλλα απίστευτα ενδιαφεροντα που ούτε τα φανταζόμουν, πραγματα που ελεγα ότι δεν μου αρεσουν να μου την φερουν και να παρουν πανηγυρικά την εκδίκησή τους. Να μη σου πω για φορές που τα "τι θα θελω εγώ τώρα αυτα;" τα βρήκα μπροστά μου..
Τώρα, πανω κάτω αυτα σου έγραφα και μαζί, ποιο είναι αυτό το βιβλίο του Κικέρωνα;
καλημερααααααα!!!(ή μαλλον καλησπερα, απογευμα ειναι:)
ReplyDeleteχαχα δεν ειναι σπαστικο να σου σβηνονται τα σχολια;;;Πολυ μου τι δινει!
Το βιβλιο του Κικερωνα λεγεται 'Ο δρομος προς την ευτυχια' και πραγματικα ειναι εξαιρετικο κατα τη γνωμη μου!Ειναι αρκετα μικρο και διαβαζεται ευκολα..και ξαναδιαβαζεται και ξαναδιαβαζεται γιατι παιρνει πολυ αναλυση και σκεψη!
φιλια!