ειμασταν ειλικρινεις πιο συχνα (η συνεχης ειλικρινεια ειναι δυσκολη)
τρωγαμε και το συνειδητοποιουσαμε οτι εχουμε αυτη την πολυτελεια να εχουμε φαι μπροστα μας
κοιτουσαμε τον ουρανο πιο συχνα
μεναμε ησυχοι για λιγες στιγμες για να εκτιμησουμε το σκηνικο γυρω μας
διαβαζαμε περισσοτερα βιβλια - ΟΧΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ - αλλα απο αυτα με το χαρτι που τα πιανεις και κανεις τον τεραστιο κοπο να γυρνας τις σελιδες μια μια (ΘΕΕ ΜΟΥ)
κοιτουσαμε τον συνομιλητη μας στα ματια
παιρναμε το θαρρος να κανουμε και να πουμε αυτο που θελουμε εμεις, και οχι οι αλλοι
ημασταν πιο ευγενικοι με τους εαυτους μας και μετα με τους υπολοιπους
ακουγαμε το τι εχει να μας πει το σωμα μας...(κατα πασα πιθανοτητα θα μας ελεγε να του φερομαστε με πιο πολυ σεβασμο)
καναμε πραξη οσα λεμε στους αλλους (δυσκολοτατο εγχειρημα)
εστιαζαμε σε 2-3 πραματα ως τα πιο σημαντικα στη ζωη μας
και βασικα εννοω να εστιαζαμε στους ανθρωπους μας, τιποτα δεν ειναι πιο σημαντικο
βοηθουσαμε οποιον μπορουσαμε να το κανουμε
αναγνωριζαμε τα συναισθηματα μας (καλα και κακα)
ψαχναμε μεσα μας συνεχεια για το καλυτερο
αλλαζαμε τις συνηθειες μας για καποιες πιο ωφελιμες
δουλευαμε ουτε περισσοτερο ουτε λιγοτερο, αλλα οσο αρμοζει στις φιλοδοξιες και στις επιλογες του καθενος
αποκαθηλωναμε τα χρηματα και ο,τι οδηγει σε συγκρισεις και συμπερασματα "επιτυχια ή αποτυχια"
καναμε παρεα με καινουριους ανθρωπους, ασχετου ηλικιας, εθνικοτητας και πεποιθησεων
εκτιμουσαμε καθε μα καθε μικρη ανθυπολεπτομερεια της ζωης...οπως πχ το ποσο ωραια ζεσταινει μια κουπα καφε τα χερια οταν ειναι ξημερωμα και εχεις μαθημα σε μια ωρα...
επιστρεφαμε στη Φυση για να μας γιατρεψει
και τελος, οσο κλισε και αν ακουγεται, αν αγαπουσαμε με ολη μας τη δυναμη προς ολες τις κατευθυνσεις: αγαπη για ανθρωπους, για ιδεες, για συνηθειες, για συναισθηματα, για δημιουργια, για τοπους.....
........ειναι απλουστατο τελικα.........
